No to hop do De Hoop...

De Hoop to rezerwat przyrody w RPA.

Nasz kolejny punkt programu w trzytygodniowej wędrówce po tym kraju. 

Po drodze koniecznie chciałam dotrzeć do Przylądka Igielnego, gdzie stykają się Ocean Atlantycki z  Indyjskim, ale...nie dotarliśmy tam w końcu. Powodem był czas, a właściwie jego brak. Obrana droga z Simon's Town miała trwać około 5h, a zboczenie z trasy na w/w przylądek to dodatkowe 2h. Nie mogliśmy sobie na to pozwolić, więc...

tylko pokażę Wam jak wygląda Ocean Indyjski.

 poniżej zaś widok na Przylądek Igielny z daleka i Ocean Atlantycki.

Uwierzcie na słowo, w oceanach nie widać różnicy.

Krajobraz w RPA zmieniał się dość dynamicznie, nawet na naszej trasie, która wiodła przy brzegu oceanów. Ta różnorodność gwarantuje brak nudy i bardzo przypadła nam do gustu.

Po odbiciu od wybrzeża uderzyła nas sucha, stepowa rzeczywistość, mimo wiosny. Niestety RPA boryka się z coraz dłuższymi okresami suszy i obowiązują tam specjalne zasady używania wody. Co można i należy robić w takiej sytuacji?, np. nie spuszczać wody po siusiu za każdym razem, nie brać kąpieli w wannie, a pod prysznicem ustawić miskę i zebraną w ten sposób wodą zaleca się do spłukiwania w/w siuśków lub podlewania kwiatów. Te i im podobne zalecenia to świetny sposób świadomego używania wody także w naszym i Waszym domu, do czego zachęcam.

Wracając do tematu,...stepy i suche, smutne pastwiska z zakurzonymi owcami i strusiami towarzyszyły nam w drodze na równinę, na której położony jest rezerwat De Hoop.

  Obóz główny z domkami dla odwiedzających i restauracją wygląda tak.

 Położony jest nad zbiornikiem wodnym na kształt rzeki, po której można wykupić rejs i obserwować ptaki lub tak jak my iść oznaczonym szlakiem. Nasze dziecko, jak się dwa dni później okazało, właśnie zaczynało mieć ospę wietrzną, więc było bardzo marudne i tylko w wersji na barana dało się coś zrobić :)

 Równinę pokrywał afrykański busz (fynbos), patrz zdjęcie poniżej.

 Noc w takim rezerwacie jest nieziemska. Planowaliśmy wyjść obserwować niebo, ale najzwyklej w świecie powstrzymał mnie strach. Wyszłam więc tylko za próg domku, by spojrzeć w niczym niezakłócone, rozgwieżdżone niebo. Nie delektowałam się nim jednak za długo, bo odgłosy nocy, totalna ciemność i świadomość dzikich, wolno żyjących zwierząt wokół, skutecznie mnie od tego powstrzymały. 

Za to następnego dnia wokół naszego domku przybyło stadko pawianów. WRESZCIE! Nie wolno ich karmić i trzeba zamykać drzwi i okna, żeby nie wtargnęły, ale fajowo było je zobaczyć z tak bliska.

 Rezerwat De Hoop słynie też z wydm, plaży i świetnego punktu do obserwacji wielorybów. Właśnie listopad jest najlepszą do tego porą, ale pierwszego dnia wiatr nie zachęcał ich do wynurzeń, a nas do zbyt długiego pobytu na wydmach i plaży.

Widoki jednak, choć mroczne, były piękne.

 Morale z powodu wielorybów, a właściwie ich braku, nam mocno spadły, ale pod naszym domkiem czekała na nas kolejna niespodzianka. Jakby nigdy nic strusia rodzina pasła nam się pod oknami!

 Potem wyszło i słońce i kolejne pawiany. Wędrowały po całej równinie bez strachu. A to się iskały, a to obiadały tamtejsze wielkie figowe drzewa. Był czad!

 Krajobraz w słońcu zmienił się bardzo na plus,więc wraz z nowym dniem udaliśmy się znowu na wydmy.

 Nasze dziecko uprawiając harce, zjazdy i turlania było przeszczęśliwe. My też, bo wprawdzie z daleka, ale wyskakiwały wielkie wieloryby (obiektyw mam za słaby, więc Wam ich nie pokażę).

 Jak widać, nie tylko Ona bawiła się w piasku przednio.

W drodze powrotnej do obozowiska spotkaliśmy kolejne zwierzęta, masę  pasących się Bonteboków (południowoafrykańskie gazele)

 potem było długo nic

 i na koniec zebry, które ramię w ramię pasły się spokojnie z gazelami.

 Jakby tego było mało, na terenie osady spotkaliśmy jeszcze polnego zająca! Widzicie go?

 Ostatni wieczór pożegnał nas pięknym zachodem słońca

 i następnego ranka wyruszyliśmy w stronę Garden Route, zielonej oazy RPA, w której zakochaliśmy się po uszy!

Do następnego!

W razie pytań, piszcie! Pozdrawiam!